آنتی اکسیدان ها موادی هستند که می توانند از سلول های ناشی از رادیکال های آزاد ، مولکول های ناپایدار که بدن به عنوان واکنش به فشارهای محیطی و سایر فشارها ایجاد می کند ، جلوگیری کرده یا آنها را کند کنند.
گاهی اوقات "رفتگران رادیکال آزاد" نامیده می شوند.
منابع آنتی اکسیدان می توانند طبیعی یا مصنوعی باشند. تصور می شود برخی از غذاهای گیاهی غنی از آنتی اکسیدان هستند. آنتی اکسیدان های گیاهی نوعی ماده مغذی گیاهی یا گیاهی هستند.
بدن همچنین برخی از آنتی اکسیدان ها را تولید می کند ، معروف به آنتی اکسیدان های درون زا. آنتی اکسیدان هایی که از خارج بدن می آیند را برون زا می نامند.
رادیکال های آزاد مواد زائدی هستند که در اثر پردازش مواد غذایی و واکنش بدن به بدن توسط سلول ها تولید می شوند. اگر بدن نتواند رادیکال های آزاد را به طور کارآمد پردازش و حذف کند ، می تواند استرس اکسیداتیو ایجاد کند. این می تواند به سلول ها و عملکرد بدن آسیب برساند. رادیکال های آزاد به عنوان گونه های واکنش اکسیژن (ROS) نیز شناخته می شوند.
عواملی که تولید رادیکال های آزاد در بدن را افزایش می دهند می توانند داخلی باشند ، مانند التهاب یا خارجی ، به عنوان مثال آلودگی ، قرار گرفتن در معرض اشعه ماورا UV بنفش و دود سیگار.
استرس اکسیداتیو با بیماری های قلبی ، سرطان ، آرتروز ، سکته مغزی ، بیماری های تنفسی ، نقص ایمنی ، آمفیزم ، بیماری پارکینسون و سایر بیماری های التهابی یا ایسکمیک ارتباط دارد.
گفته می شود آنتی اکسیدان ها به خنثی سازی رادیکال های آزاد در بدن کمک می کنند ، و تصور می شود که این باعث تقویت سلامت کلی می شود.
فواید
میوه ها و سبزیجات رنگارنگ می توانند طیف وسیعی از آنتی اکسیدان ها را ارائه دهند.
آنتی اکسیدان ها می توانند در برابر آسیب سلولی که رادیکال های آزاد ایجاد می کنند و به عنوان استرس اکسیداتیو شناخته می شوند ، محافظت کنند.
فعالیت ها و فرایندهایی که می توانند منجر به استرس اکسیداتیو شوند عبارتند از:
فعالیت میتوکندریایی
ورزش بیش از حد
ضربه به بافت ، به دلیل التهاب و آسیب
آسیب ایسکمی و خونرسانی مجدد
مصرف برخی از غذاها ، به ویژه غذاهای تصفیه شده و فرآوری شده ، چربی های ترانس ، شیرین کننده های مصنوعی و برخی از رنگ ها و مواد افزودنی
سیگار کشیدن
آلودگی محیطی
تابش - تشعشع
قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی مانند سموم دفع آفات و داروها ، از جمله شیمی درمانی
حلال های صنعتی
ازن
چنین فعالیت ها و مواجهه هایی می تواند منجر به آسیب سلول شود.
این ، به نوبه خود ، ممکن است منجر به موارد زیر شود:
انتشار بیش از حد یون های آزاد آهن یا مس
فعال سازی فاگوسیت ها ، نوعی گلبول سفید خون که در مبارزه با عفونت نقش دارد
افزایش آنزیم هایی که رادیکال های آزاد تولید می کنند
اختلال در زنجیره های انتقال الکترون
همه اینها می توانند منجر به استرس اکسیداتیو شوند.
آسیب ناشی از استرس اکسیداتیو با سرطان ، تصلب شرایین و از دست دادن بینایی ارتباط دارد. تصور می شود که رادیکال های آزاد باعث تغییراتی در سلول ها می شوند که منجر به این شرایط و احتمالاً شرایط دیگر می شوند.
اعتقاد بر این است که مصرف آنتی اکسیدان ها این خطرات را کاهش می دهد.
طبق یک مطالعه: "آنتی اکسیدان ها به عنوان مواد پاک کننده رادیکال ، اهدا کننده هیدروژن ، اهدا کننده الکترون ، تجزیه کننده پراکسید ، سوزاندن اکسیژن یکپارچه ، مهار کننده آنزیم ، هم افزا و مواد شیمیایی فلزات عمل می کنند."
تحقیقات دیگر نشان داده است که مکمل های آنتی اکسیدانی ممکن است به کاهش افت بینایی به دلیل تحلیل رفتن ماکولا در افراد مسن کمک کند.
با این حال ، به طور کلی ، فقدان شواهدی وجود دارد که مصرف بیشتر آنتی اکسیدان های خاص می تواند خطر بیماری را کاهش دهد. در بیشتر موارد ، نتایج نشان می دهد هیچ منفعتی ، یا اثر مخربی ندارد ، یا متناقض بوده است
