مواد افزودنی غذایی چیست؟
موادی که برای حفظ یا بهبود ایمنی ، طراوت ، طعم ، بافت یا شکل ظاهری مواد غذایی به مواد غذایی اضافه می شوند به عنوان مواد افزودنی غذایی شناخته می شوند. برخی از افزودنی های مواد غذایی قرن هاست که برای نگهداری از آن استفاده می شوند - مانند نمک (در گوشت هایی مانند بیکن یا ماهی خشک شده) ، قند (در مارمالاد) یا دی اکسید گوگرد (در شراب).
بسیاری از مواد افزودنی غذایی مختلف به مرور زمان برای رفع نیازهای تولید مواد غذایی تولید شده اند ، زیرا تهیه مواد غذایی در مقیاس بزرگ با ساخت آنها در مقیاس کوچک در خانه بسیار متفاوت است. مواد افزودنی لازم است تا اطمینان حاصل شود که مواد غذایی فرآوری شده در طول سفر از کارخانه ها یا آشپزخانه های صنعتی ، هنگام حمل و نقل به انبارها و مغازه ها و درنهایت برای مصرف کنندگان در امان مانده و در شرایط خوبی قرار دارند.
استفاده از مواد افزودنی غذایی فقط درصورتی توجیه می شود که استفاده از آنها نیاز تکنولوژیکی داشته باشد ، مصرف کنندگان را گمراه نکند و به یک عملکرد تکنولوژیکی تعریف شده مانند حفظ کیفیت غذایی غذایی یا تقویت پایداری مواد غذایی خدمت می کند.
مواد افزودنی خوراکی را می توان از گیاهان ، حیوانات یا مواد معدنی به دست آورد و یا می توانند مصنوعی باشند. آنها به طور عمدی به مواد غذایی اضافه می شوند تا اهداف تکنولوژیکی خاصی را که مصرف کنندگان غالباً از آن استفاده می کنند ، انجام دهند. چندین هزار ماده افزودنی غذایی استفاده می شود که همه این موارد برای انجام کار خاص در ایمن تر یا جذاب تر کردن مواد غذایی طراحی شده است. WHO ، همراه با FAO ، مواد افزودنی غذایی را بر اساس عملکرد آنها به 3 گروه گسترده تقسیم می کنند.
عوامل طعم دهنده
مواد طعم دهنده - که به منظور بهبود عطر و طعم به مواد غذایی اضافه می شوند - بیشترین افزودنی های مورد استفاده در غذاها را تشکیل می دهند. صدها نوع طعم دهنده در انواع مختلفی از مواد غذایی وجود دارد ، از شیرینی پزی و نوشابه گرفته تا غلات ، کیک و ماست. مواد طعم دهنده طبیعی شامل ترکیبات آجیل ، میوه و ادویه و همچنین ترکیبات حاصل از سبزیجات و شراب هستند. علاوه بر این ، طعم دهنده هایی وجود دارند که از طعم های طبیعی تقلید می کنند.
آماده سازی آنزیم
آماده سازی آنزیم نوعی افزودنی است که ممکن است در محصول نهایی غذایی به وجود بیاید. آنزیم ها پروتئین هایی هستند که به طور طبیعی اتفاق می افتند و با تجزیه مولکول های بزرگتر در بلوک های ساختمان کوچکتر ، واکنش های بیوشیمیایی را تقویت می کنند. آنها را می توان با استخراج گیاهان یا محصولات حیوانی یا از میکروارگانیسم هایی مانند باکتری ها بدست آورد و به عنوان گزینه ای برای فناوری مبتنی بر شیمیایی استفاده می شوند. آنها عمدتاً در پخت (برای بهبود خمیر) ، برای تولید آب میوه (برای افزایش بازده) ، در تولید شراب و دم کردن (برای بهبود تخمیر) و همچنین در ساخت پنیر (برای بهبود تشکیل پنیر) استفاده می شوند.
سایر مواد افزودنی
سایر مواد افزودنی غذایی به دلایل مختلفی مانند حفظ ، رنگ آمیزی و شیرین سازی مورد استفاده قرار می گیرد. آنها هنگام تهیه ، بسته بندی ، حمل و نقل یا ذخیره مواد اضافه می شوند و در نهایت به یک جزء مواد غذایی تبدیل می شوند.
مواد نگهدارنده می توانند تجزیه آهسته ، ناشی از قالب ، هوا ، باکتری یا مخمر را کند کنند. علاوه بر حفظ کیفیت مواد غذایی ، مواد نگهدارنده به کنترل آلودگی هایی که می تواند منجر به بیماری ناشی از غذا شود ، از جمله بوتولیسم تهدیدکننده به زندگی کمک می کند.
برای جایگزینی رنگ های از دست رفته در هنگام آماده سازی ، یا جذاب تر شدن غذا به مواد غذایی اضافه می شود.
شیرین کننده های بدون قند اغلب به عنوان جایگزینی برای قند مورد استفاده قرار می گیرند زیرا در هنگام افزودن به مواد غذایی ، کالری کمتری یا بدون کالری دارند.
